Dyskusyjny Klub Książki PiMBP w Olkuszu. Grażyna Łyczakowska. Recenzja książki "Traktat o łuskaniu fasoli" Wiesława Myśliwskiego. Wiesław Myśliwski w odstępie 10 lat napisał dwie książki: jedna (ta wcześniejsza) to Widnokrąg i ta ostatnia z 2007 roku "Traktat o łuskaniu fasoli" . Obie zostały nagrodzone nagrodą NIKE. Traktat o łuskaniu fasoli został wydany bardzo starannie w płóciennej oprawie, przez wydawnictwo ZNAK. Książka jest dialogiem dwóch ludzi nie znanych z imienia i nazwiska, a właściwie jest to monolog jednego z nich, o drugim nie dowiemy się nic. Pretekstem do spowiedzi z całego długiego życia bo hatera jest czynność łuskania fasoli, bo jak powiada , zawsze tej czynności towarzyszyły opowieści. B ohater nie chronologicznie zawarł czas od wojny do lat ostatnich. Przeplata wątki, odchodzi od głównego, żeby, co mu się przypomniało , opowiedzieć. Z opowieści wyłania się historia cudem ocalałego chłopca, podczas pacyfikacji wsi przez Niemców, jego tułaczka z oddziałem partyzantów, socjalistyczny na poły poprawczak, na poły zmilitaryzowana szkoła , uzyskanie zawodu elektryka, odkrycie talentu do grania na saksofonie, praca przy elektryfikacji wsi, wyjazd za granicę i gra w tanecznych zespołach, powrót do stron rodzinnych, by w charakterze stróża pilnować domków letniskowych. Tej książki nie mógłby napisać młody pisarz, czuje się w niej bagaż życia nie tylko jednostki , ale całego przed i powojennego pokolenia. Myśliwski zawarł w tej książce ból istnienia, ten fizyczny i ten egzystencjalny, w tym jednym bohaterze nienazwanym z nazwiska, prostym człowieku, jest fizyczność i duchowość. Elektryk i muzyk jednocześnie. T en traktat to współczesny moralitet, gdzie dobro nie walczy ze złem, tylko współistnieje z pokorą, gdzie jest miejsce na miłość do ludzi i zwierząt. Stary człowiek jest pogodzony ze swoim życiem, może tylko pytanie: czy jego życiem kierował los, czy przypadek, czy wszyscy ludzie podlegają jakimś prawom, wyznaczonym przez los, czy to tylko przypadek. Autor świetnie to ilustruje opowieścią o spotkanym nieznajomym, który jednocześnie z bohaterem zadaje sobie pytanie: "Czy myśmy się przypadkiem kiedyś już nie spotkali?" Stary człowiek jest też ciekawy , kim jest przybysz , tak chętnie łuskający z nim fasolę, który wykonywał tylko jeden zawód, jego postać nie widnieje na żadnym zdjęciu. Czy to śmierć? Nawet jeśli tak mu się wydaje, to o nic się nie targuje, o nic nie pyta. Książka godna polecenia . W natłoku byle jak wydanych, o byle czym książek, jawi się jak perełka, mądra refleksyjna powieść, do której można wracać. Jedna z opowieści , o sprzedawcy kapeluszy , mogłaby być wydana jako samoistna nowelka, w której jest synteza tego, co było przed wojną, a co po wojnie. Wielka proza o rzeczach z pozoru małych, a jakże ważkich.